Εν αρχή ...

... μολύνθηκα κι εγώ με τον ιό των blog, μετά από πιέσεις και απειλές (πλάκα κάνω). Είναι ένας τρόπος να μην χάνω επαφή ... γενικότερα. Με χωρίζουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα από την πόλη που γεννήθηκα. Εδώ, παρέα με τα τυροκέφαλα, και η ζωή κυλάει με ρυθμούς βόρειας θάλασσας. Είναι κι ένας γάτος μαύρος, πονηρός που αγαπάει το πληκτρολόγιο, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Πήρα όμως την απόφαση ν'αρχίσω το γράψιμο αυτό το βροχερό πρωινό που πρέπει να μείνω σπίτι να περιμένω τον κύριο Ψυγείο, γιατί χάλασε το μηχάνημα και χαλάνε ... τι άλλο, τα τυριά...
Καλή αρχή λοιπόν...